difference

انسانهایی هستند که نگاهشان، صدایشان، لباس پوشیدنشان، راه رفتنشان، لبخند زدنشان، دست فشردنشان، اخم کردنشان، نشستنشان، غذا خوردنشان، همه و همه چیزشان زیباست. توانایی این را دارند که با کمینه کنشی، نیمه ی زیباشناس وجود تو را بر انگیزند و سینه ات را پر از ضربان قلب.
در مقابل کسانی هم هستند...
انسان هایی که حتی دوست ندارم راجع به شان چیزی بنویسم

رنسانس

ما مصرف کننده هایی صرف هستیم. نه فقط در حیطه ی لباس و غذا و هنر و امثال اینها.
غمگینانه ترین ماده ی مصرفی ما مربوط به منطقه ی ممنوعه ی تفکر است.
آن وقتی که تنها از نتیجه ی تاملات دیگران، صرفا با خواندن یا شنیدن جمله ای قصار به اصطلاح بهره مند می شویم ویا بدون در نظر گرفتن پشتوانه ی فرهنگی و تاریخی خودمان، دست به قیاس خود با نمونه ی اروپایی خود می زنیم و بنا را بر یکسان بودن شرایط می نهیم.
اینجاست که بدبخت می شویم.
چه خوب گفت کسی که گفت: "تمدن و فرهنگ ما در ابتدای رونسانس خود است"
ما به سالها، سالها و سالها تفکر نیاز داریم